به نقل از «خبرگزاری میزان»

پروین اعتصامی؛ شاعری که معلمی فرزند رضاخان و مدال وزارت معارف را نپذیرفت

تاریخ انتشار: ۱۶ فروردین ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۱۴۸۸۶۱۲

۱۶ فروردین ماه مصادف با سالروز وفات «پروین اعتصامی» است. این شاعر نامی معاصر ایران که به ساحت ادب و اخلاق و عرفان ایران با ذوق و قریحه اش نور و شیرینی پاشید زندگی کوتاهی داشت. اما با این وجود او از درخت پربار ادبیات ایران میوه‌ها چید. خبرگزاری میزان _ فارس نوشت: «اختر چرخ ادب» مهجور است. خیلی‌ها حتی یک بیت یا یک مصرع از او نخوانده‌اند و در حافظه ندارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بی‌دلیل هم نیست؛ خیلی‌ها دوست نداشتند شعر پاکیزه و عطرآگینش در فضای ادب ایران منتشر شود و بر جان‌ها و دل‌ها بنشیند. خیلی از معاصرانش و حتی بعدی‌ها از روی حسادت یا به دلایل دیگر می‌خواستند مهجور بماند.  درباره زندگی ۳۵ ساله‌اش که در تبریز شروع شد و در تهران با بیماری حصبه به پایان رسید، همین قدر بدانیم که پدرش «یوسف اعتصامی» نویسنده و مترجم بود و پروین از کودکی با دوستان پدرش از جمله دهخدا و ملک‌الشعرا بهار و عباس اقبال آشتیانی و سعید نفیسی دیدار داشت و از همان کودکی شعر می‌گفت و بعد‌ها که دیوان شعرش چاپ شد، با استقبال برخی بزرگان ادب مواجه شد که قدر گوهر را می‌شناختند. حقیقت آن است که زندگی‌اش آن‌قدر کوتاه بود که زندگینامه مفصلی هم نباید انتظار داشت. عمرش کوتاه بود، اما دستش کوتاه نبود و میوه‌ها چید از شاخ ادب و گذاشت در ظرفی مُرصّع و آورد برای ایرانیان دوران‌ها.   پروین اعتصامی مفاهیم عالی اخلاقی و عرفانی را در قالب مناظره میان اشیاء بیان کرده است   مدالی که پروین نپذیرفت حدود ۷۰ شعر پروین اعتصامی در قالب مناظره و سوال و جواب است و این خود شناسنامه شعری اوست. این مناظره‌های دلنشین که هزار لطایف هست در آن‌ها حتی بین نخ با سوزن اتفاق می‌افتد و سیر با پیاز و نخود با لوبیا. با همین‌ها دنیایی ساخته و چه صورتگری‌ها کرده و چه معانی برانگیخته! حالا بماند که همان‌ها که می‌خواستند مهجور بماند، او را شاعر نخود و لوبیا لقب داده بودند. در زندگی دنیایی‌اش یک مدال از وزارت معارف هم به او دادند که نپذیرفت و قبول هم نکرد که معلم فرزندان رضاخان باشد؛ گمان می‌کرد «صاعقه ما ستم اغنیاست» و «آن پادشا که مال رعیت خورَد گداست»! این‌گونه بود که مغضوب شد و حتی پس از مرگ، برایش مراسمی رسمی برگزار نشد و بعد که رضاخان رفت، تازه برایش سالگرد گرفتند اهل شعر و ادب آن روزگار ایران. شعرهایش سیاسی و اجتماعی و اخلاقی و عرفانی بود.     شعری که برای مزارش سرود با خط خودش؛ «این که خاک سیهش بالین است، اختر چرخ ادب پروین است»   یک کلمه خودستایی نشنیدم پروین اخلاقش چگونه بود؟ «سعید نفیسی» می‌نویسد: «پروینی که من دیدم و بار‌ها دیدم بدین‌گونه بود: قیافه‌ای بسیار آرام داشت. با تأنی و وقار خاصی جواب می‌گفت و می‌نگریست. هیچ‌گونه شتاب و بی‌حوصلگی در او ندیدم. چشمانش بیشتر به زیر افکنده بود. یاد ندارم در برابر من خندیده باشد. وقتی که از شعر او تحسین می‌کردم با کمال آرامش می‌پذیرفت. نه وجد و نشاطی می‌نمود و نه چیزی می‌گفت. هرگز یک کلمه خودستایی از او نشنیدم و رفتاری که بخواهد اندک نمایش برتری بدهد از او ندیدم». خانه پروین اعتصامی در تبریز به موزه تبدیل شده است اعجاز شعر پروین پروین شعرش چگونه بود؟ ما سخن کوتاه کنیم و بشنویم سخن پروین را؛ و ببینیم چگونه اعجاز کرده در شعر و چه‌ها کرده در لطف سخن و در عالم اعلای عرفان. فقط یک نمونه از ابیاتش:   مادر موسی، چو موسی را به نیل در فکند، از گفتهٔ رب جلیل   خود ز ساحل کرد با حسرت نگاه گفت کای [که ای]فرزند خرد بی‌گناه   گر فراموشت کند لطف خدای. چون رهی زین کشتی بی‌ناخدای   وحی آمد کاین [که این]چه فکر باطل است رهرو ما اینک اندر منزل است   ما گرفتیم آن‌چه را انداختی دست حق را دیدی و نشناختی   نیست بازی کار حق، خود را مباز آن‌چه بردیم از تو، باز آریم باز   رود‌ها از خود نه طغیان می‌کنند آن‌چه می‌گوییم ما، آن می‌کنند   ما به دریا حکم طوفان می‌دهیم ما به سیل و موج فرمان می‌دهیم   نسبت نسیان به ذات حق مده بار کفر است این، به دوش خود منه   ما بسی گم‌گشته، بازآورده‌ایم ما بسی بی‌توشه را پرورده‌ایم   امروز در تاریخ مناسبت‌های دیگری هم هست امروز ۱۶ فروردین مصادف با ۵ آوریل میلادی و ۲۲ شعبان هجری قمری در تقویم تاریخ، مناسبت‌های دیگری هم دارد.   ـ رحلت «ابن شهر آشوب» عالم و محدث بزرگ در سال ۵۸۸ قمری ـ وفات شاعر زاهد «شهاب محمود» در سال ۷۲۵ قمری ـ رحلت علامه «محمد جواد بلاغی» در سال ۱۳۵۲ قمری ـ زادروز «توماس هابز» فیلسوف انگلیسی در سال ۱۵۸۸ میلادی ـ درگذشت «محمد علی شاه قاجار» در سال ۱۳۰۴ شمسی بیشتر بخوانید: پروین اعتصامی بزرگترین شاعره ایران انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود. برچسب ها: پروین اعتصامی شاعر

منبع: خبرگزاری میزان

کلیدواژه: پروین اعتصامی شاعر پروین اعتصامی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mizan.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری میزان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۱۴۸۸۶۱۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

به بهانه کاهش نرخ زاد و ولد در ایران/ چرا زنان ایرانی میلی به فرزندآوری ندارند؟

 عصرایران ؛ خدیجه غبیشاوی - سیاست فرزندآوری در ایران با شکست مواجه شده است. آمار ارایه شده از سوی سازمان ثبت احوال کشور نشان می‌دهد در سال ۱۴۰۲ بیش از ۱۷ هزار فرزند کمتر از سال ۱۴۰۱ در ایران به دنیا آمده است. این آمار را مرکز رصد جمعیت کشور اعلام کرده و گفته که بر اساس آمار موجود در سال ۱۴۰۲، تعداد یک میلیون و ۵۷ هزار و ۹۴۸ ولادت در کشور به ثبت رسیده است. این در حالی است که این رقم در سال ۱۴۰۱ حدود 17 هزار نوزاد بیشتر بوده است.

اما چرا با وجود اینکه مجلس شورای اسلامی در سال 1402 قانون جوانی جمعیت و حمایت از خانواده را تصویب کرده و آنطور که دبیر ستاد ملی جمعیت در آذرماه 1402 از اختصاص 30 درصد از بودجه های حمایتی در جهت فرزندآوری و ازدواج، خبر داده بود، امامان جمعه خطبه های خود را به تاکید بر اهمیت فرزندآوری اختصاص داده بودند، زنان ایرانی میلی به فرزندآوری ندارند؟ پاسخ این سوال آیینه تمام قد وضعیت کنونی در کشور است.

کاهش نرخ زاد و ولد اگرچه امری جهانی است و سازمان ملل نیز در سال ۲۰۲۲ پیش‌بینی کرده بود باروری جهانی تا سال ۲۰۵۰ به ۲.۱ تولد به ازای هر زن کاهش می‌یابد، اما ضرورت دارد دلایل و ریشه های آن در ایران به طور جداگانه و ناظر به شرایط حال حاضر کشور مورد بررسی قرار بگیرد. کشوری که به گفته کارشناسان، سریعترین کاهش نرخ باروری را در جهان دارد.

از دیدگاه جامعه شناختی، زنان ایرانی در این امر به دو بخش قابل تفکیک هستند، دسته اول زنانی که از روی غریضه وسنت اقدام به فرزندآوری می کنند و مانع چندان مهمی در راه تحقق این امر برای خود نمی بینند و دسته دوم که اگر نخواهند تماما قید بچه دار شدن را بزنند، به یک فرزند و نهایتا دو فرزند اکتفا می کنند و روشن است که در این نوشتار، همانند مسئولان و سیاست گذاران، دلایل کاهش میل به فرزندآوری در دسته دوم را مورد بررسی قرار داده ایم. گروهی از زنان که غالبا تحصیلات دانشگاهی دارند، مطالبه گری را در جامعه آموخته اند، به فضای مجازی، کتاب و قانون دسترسی دارند.

در سال‌های گذشته گزارش‌های متعددی از تاثیر مشکلات اقتصادی و معیشتی بر کاهش تمایل ایرانیان به فرزندآوری یا داشتن فرزندان زیاد منتشر شده است. بسیاری از زنان معتقدند که در شرایط اقتصادی امروز کشور با تورم بالای 40 درصد، فرزندآوری ظلم در حق فرزند است و این کار را نشانه بی مسولیتی پدر و مادری می دانند که با علم نسبت به وضعیت اقتصادی خود و همچنین اوضاع نابسامان اقتصادی در کشور، دلار 65 هزار تومان و گوشت کیلویی 700 هزار تومان، اقدام به فرزندآوری می کنند.

این بخشی از گفته های دوستانی است که می بینم و می شنوم. نگار، 30 ساله می گوید، "بچه بیارم که مثل خودم عقده ی سفر خوب به دلش بمونه." علیرضا 28 ساله نیز معتقد است:" عاشق بچه ام، اما وقتی نمیتونم هزینه هاشو بدم و شکمش و سیر کنم، اصلا چرا باید به این دنیا بیارمش؟"

اما این همه ماجرا نیست و موانع فرزندآوری به مشکلات اقتصادی و معیشتی محدود نمی شود چرا که کاهش زاد و ولد در میان قشر مرفه جامعه نیز امری ملموس است و کارشناسان از آن به عنوان چرخش فرهنگی یاد می کنند. این چرخش فرهنگی علاوه بر موضوعاتی چون تغییر الگوهای فکری، می تواند ناظر به مسائل فرهنگی و البته قوانین حال حاضر کشور در خصوص مسائل مرتبط با زنان و خانواده نیز باشد.

مهسا 33 ساله هم بر این باور است که "چرا باید بچه دار بشم وقتی بر اساس قانون صاحب فرزندم نیستم و حتی اسم من در اوراق هویتی او درج نمی شود، حق ثبت نام بچه ام در مدرسه را ندارم، حق حضانت ندارم..." شبنم 35 ساله می گوید "اگر دختر دار شدم چی؟ اگر نخواست حجاب بر سر بگذارد چی؟ من به کشورهای مختلف اسلامی سفر کرده ام و در هیچ کدام حجاب الزامی و قانونی نیست، شرایط مهاجرت را هم ندارم، چه جوابی به دخترم بدهم؟" لیلا 39 ساله هم می گوید" تا به امروز ازدواج نکردم، برای فریز تخمک به مراکز مختلف مراجعه کردم و به من گفتند چون هنوز باکره هستم بدون اجازه پدر امکان این عمل را ندارم، من اینقدر مستقلم که حتی با خانواده ام زندگی هم نمی کنم حالا باید برای انجام این عمل اجازه پدرم را داشته باشم، چرا؟"

تشویق به فرزنداوری البته در سایه قوانین سفت و سخت حتی در همین زمینه انجام می شود، زنان در ایران حتی حق تصمیم گیری برای نوع زایمان خود را هم ندارند و اگر بخواهند به صورت سزارین فرزند خود را به دنیا بیاورند، قانون از آنها حمایت نمی کند. نگارنده پنج ماه پیش با درد زودتر از موعد زایمان با در اختیار داشتن بیمه تکمیلی به یک بیمارستان خصوصی در تهران مراجعه کرد و این پاسخ را شنید، "بچه اول باید طبیعی به دنیا بیاد در غیر این صورت بیمه هزینه عمل سزارین را تقبل نمی کند."

بیمارستان و بیمه های تکمیلی برای نوع زایمان زنان ایرانی باید تعیین می کنند، قانون حق ولایت مادر بر فرزند را نمی پذیرد، زن ایرانی پس از بارداری و زایمان امنیت شغلی ندارد و ...خلاصه نه قانون زن ایرانی را دوست دارد و نه فرهنگ. مسئولان نیز گمان می کنند سیاست های فرزندآوری مانند مسابقه فوتبال است که وعده پاداش و زمین و خودرو بدهند و زنان هم لبیک بگویند. زن ایرانی امروز خسته از بی کفایتی ها، به تنها چیزی که فکر نمی کند، شاید آرزوهای بر باد رفته اش، ازدواج و فرزندآوری است؛ ایران مانده و سریعترین کاهش نرخ تولد در جهان.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: تهران رکورددار چند قلوزایی در سال گذشته صدور شناسنامه هوشمند شد حـذف کودکان مهاجر از سلامت